Jaśmina mieszka w małym mazurskim miasteczku.Ma męża,kochaną córkę i dwie przyjaciółki.Kobieta marzy,aby napisać książkę.Niestety jej życie w pewnym momencie zaczyna się walić.Jej mąż ma wypadek i z dnia na dzień staje się inny dla małżonki,nieobecny w jej życiu.Na horyzoncie pojawia się jeszcze ktoś,kto może ją zrozumieć...

Książka od pierwszych stron wydaje się ciekawa.Przyznam szczerze,że na początku czytało mi się ją błyskawicznie,a potem  trochę się przeciągnęło.Myślę,że to dlatego,że jest teraz tak ciepło i mniej czasu przebywam w domu,a więcej na świeżym powietrzu.

Niestety muszę przyznać,że główna bohaterka momentami działała mi ostro na nerwy,szczególnie na końcu.Ale miała też swoje plusy.Podobała mi się jej determinacja,odkrycie własnej kobiecości ,stawianie na swoim i nie we wszystkim słuchania męża.


Zdecydowanie najbardziej podobał mi się wątek z historią głównej bohaterki.Karty tarota i ogólnie pochodzenie Jaśminy  jest bardzo interesujące.Kobieta zastanawia się nad sensem swojego życia.Nie chce nadal słuchać swojego męża i nie móc się wypowiedzieć.Czuje się jak w klatce i w sumie nie dziwię się jej.Po wypadku męża kobieta jest zawsze na jego zawołanie,a on całymi dniami gra albo przesiaduje z przyjacielem.

W książce znalazło się parę ilustracji,które są odzwierciedleniem dzieł przyjaciółki Leny.Jest ona zdecydowanie moją ulubioną bohaterką.Śliczna kobieta,za którą każdy mężczyzna się ugania,ale ona woli być singielką i cieszyć się wolnością.Kochanek jest dla niej niepotrzebny.Czuje się ona szczęśliwa bez nikogo i jej miłością jest malarstwo.Podoba mi się jej nastawienie do świata.

Autorka stworzyła książkę,która jest tylko i wyłącznie dla kobiet.Powieść ta podobała mi się,lecz zakończenie mnie zdenerwowało.Jeśli macie dużo wolnego czasu to przeczytacie to błyskawicznie,chyba,że tak jak ja będziecie częściej na podwórku.Dowiecie się z tej pozycji jak wygląda życie kobiet,ich  postrzeganie na świat i to,w jaki sposób są traktowane. Każda kobieta,dziewczyna powinna się zaznajomić z tą książką. 

Życie jest jak dziwka:albo ty ją przelecisz,albo ona ciebie.

Szczęście zawsze jest obecne  naszym życiu,przeszkodą jest brak jego wizji.

Lepiej żałować tego,co się zrobiło,niż tego,czego się nie zrobiło.

 

Miłość jak wodorosty oplata i wciąga.Orientujesz się,że toniesz,dopiero wtedy,gdy już nie ma ratunku.

Na miłość nie ma rady,nie ma remedium.Są ludzie,którzy mają nas czegoś nauczyć,są też tacy,przez których musisz cierpieć.Miłość to wieczna niewiadoma.

Tytuł:''Zwilczona''
Autor:Adrianna Trzepiota
Ilość stron:301
Wydawnictwo: Kobiece
Ocena:7/10